Jest Warhammer po co coś wiecej?

Michał Z. wrote:W mojej bańce już od jakiegoś czasu trwa dyskusja odwrotna, na czym grać warhammera zamiast oryginalnej mechaniki.

A czy mniej lub bardziej świadomie, mechanika nie jest związana ze światem? Myślę, że gry warto "doświadczać" w całości. Jak grać w Warhammera (to chyba oczywiste, że chodzi o 1ed. ), to grać w Warhammera - świat + mechanika!

Władca Piwnicy wrote:

Michał Z. wrote:W mojej bańce już od jakiegoś czasu trwa dyskusja odwrotna, na czym grać warhammera zamiast oryginalnej mechaniki.

A czy mniej lub bardziej świadomie, mechanika nie jest związana ze światem? Myślę, że gry warto "doświadczać" w całości. Jak grać w Warhammera (to chyba oczywiste, że chodzi o 1ed. ), to grać w Warhammera - świat + mechanika!

Jasne, to jest chyba taki standardowy, domyślny sposób grania w RPG, ale jak się już trochę pogra, pozna kilka gier, to fajnie jest czasem pokombinować, poszukać alternatywnych rozwiązań, czasem nawet napisać grę czy przygodę pod swoje potrzeby.

Władca Piwnicy wrote:Myślę, że gry warto "doświadczać" w całości. Jak grać w Warhammera (to chyba oczywiste, że chodzi o 1ed. ), to grać w Warhammera - świat + mechanika!

Na WFRP grałem wszystko jakoś tak między 94 a 98, przygodę z rpg skończyłem około 2000, jak wróciłem do grania jakoś trzy lata temu, to dopiero teraz mija mi trauma po mechanice pierdycji i powoli przymierzam się do spróbowania czwórki, także ten.

Michał Z. wrote:

Władca Piwnicy wrote:Myślę, że gry warto "doświadczać" w całości. Jak grać w Warhammera (to chyba oczywiste, że chodzi o 1ed. ), to grać w Warhammera - świat + mechanika!

Na WFRP grałem wszystko jakoś tak między 94 a 98, przygodę z rpg skończyłem około 2000, jak wróciłem do grania jakoś trzy lata temu, to dopiero teraz mija mi trauma po mechanice pierdycji i powoli przymierzam się do spróbowania czwórki, także ten.

Mechanika pierdycji była bardzo spoko, tylko ludzie ja popsuli houserulami. Zawsze mnie to bawi.

Skavenloft wrote:Jasne, to jest chyba taki standardowy, domyślny sposób grania w RPG, ale jak się już trochę pogra, pozna kilka gier, to fajnie jest czasem pokombinować, poszukać alternatywnych rozwiązań, czasem nawet napisać grę czy przygodę pod swoje potrzeby.

Ależ ja nie mówię, żeby nie eksperymentować. Nawet trzeba! Po prostu mówię, że jak grać w WFRP, to grać w WFRP - czy też dowolnie inny system. Skoro się autorzy natrudzili, napocili, nawymyślali, to doceńmy to i rzućmy na własne pożarcie ich pomysły

Michał Z. wrote:Na WFRP grałem wszystko jakoś tak między 94 a 98, przygodę z rpg skończyłem około 2000, jak wróciłem do grania jakoś trzy lata temu, to dopiero teraz mija mi trauma po mechanice pierdycji i powoli przymierzam się do spróbowania czwórki, także ten.

Każdy popełnia błędy i nic w tym złego. Ważne, żebyś odrobił swoją nauczkę na 4 edycji

Diabeł wrote:

Michał Z. wrote:

Władca Piwnicy wrote:Myślę, że gry warto "doświadczać" w całości. Jak grać w Warhammera (to chyba oczywiste, że chodzi o 1ed. ), to grać w Warhammera - świat + mechanika!

Na WFRP grałem wszystko jakoś tak między 94 a 98, przygodę z rpg skończyłem około 2000, jak wróciłem do grania jakoś trzy lata temu, to dopiero teraz mija mi trauma po mechanice pierdycji i powoli przymierzam się do spróbowania czwórki, także ten.

Mechanika pierdycji była bardzo spoko, tylko ludzie ja popsuli houserulami. Zawsze mnie to bawi.

Nie no, bardziej pierwsza edycja psuje houserule sobą.

Jagmin wrote:Przy okazji tematu ciekawi mnie jedna rzecz. Jak polska scena odbiera Zweihändera? Swego czasu byłem hejterem tego systemu, bo sam też dłubałem przy silniku WFRP, ale poszedłem w zupełnie inną stronę. Teraz zupełnie mnie ten system nie obchodzi, ale widziałem, że wychodzą do niego jakieś dodatki i settingi. Czyli ktoś w to gra i jak mniemam w Polsce też są tacy szal... ehm... zapaleńcy. Więc w czym rzecz?

Zweihander oryginalnie zaczął powstawać po tym jak GW ubiło Black Industries, a chwilę później FFG ubiło też przejętą linię wydawniczą 2ed. Pracowali nad nim ludzie z forum Strike to Stun, chcący w ten sposób utrzymać swoją ulubioną grę przy życiu. Wtedy to wyglądało fajnie i obiecująco, ale prawdę mówiąc przestałam śledzić projekt kiedy wyszła 3ed, więc nie wiem w sumie w którym momencie zmienił się w zrakowaciałego gloryfikowanego tofta którym jest obecnie. Teraz to jest system dla fanatyków crunchu (i piszę to ja, znana miłośniczka "tradowych kobył") do którego co gorsza ewidentnie dorwali się "koledzy z bractwa". Omijać.

Chyba bractwa purpurowej ręki, chociaż tam to jakoś inaczej się nazywa.

Michał Z. wrote:Na WFRP grałem wszystko jakoś tak między 94 a 98, przygodę z rpg skończyłem około 2000, jak wróciłem do grania jakoś trzy lata temu, to dopiero teraz mija mi trauma po mechanice pierdycji i powoli przymierzam się do spróbowania czwórki, także ten.

No widzisz to ja zaczynałem od drugiej i potem zabrałem się za inne systemy. Jak wyszła 4 to stwierdziłem, a wrócę sobie do Warmłotka bo może mechanika była słaba, ale świat spoko. No i też było to naiwne myślenie, że teraz to będzie lepiej! Nowe wydawnictwo nowy początek yada yada yada.

Nooooo i teraz czekam aż minie mi trauma po czwórce xDD

Być może zabrzmię cynicznie, ale mam wrażenie, że nowe edycje gier od lat wydaje się nie dlatego, e potrzebna jest nowa edycja, tylko dlatego, że potrzebne są nowe pieniążki.

Nie no, Zew Cthulhu by nigdy czegoś takiego nie zrobił!

Skavenloft wrote:Być może zabrzmię cynicznie, ale mam wrażenie, że nowe edycje gier od lat wydaje się nie dlatego, e potrzebna jest nowa edycja, tylko dlatego, że potrzebne są nowe pieniążki.

I koło się zamyka... po co nowe systemy, skoro jest pierwsza edycja WFRP

Po co Pierwsza edycja WH, kiedy jest pierwsza edycja D&D? Przecież każda gra fabularna i tak dąży do stania się D&D.

Masz fazę na samurajów, no przecież jest Kitaj w WFRP. Maskarada? No przecież są wampiry w Warhammerze. Może odskocznia w steampunka, no przecież są w Starym Świecie krasnoludy i ich machiny.
Każdy system można dostosować do naszych faz. Albo zamiast tego, zagrać w system, który bardziej odpowiada naszej aktualnej fazie.

Skavenloft wrote:Być może zabrzmię cynicznie, ale mam wrażenie, że nowe edycje gier od lat wydaje się nie dlatego, e potrzebna jest nowa edycja, tylko dlatego, że potrzebne są nowe pieniążki.

Jeśli chodzi o WH - a o WH jest ten wątek.

Uważam że 4 edycja to potrzebny krok do przodu, ale zrobiony na kolanie i bez przemyślenia cyferek jeśli chodzi o mechanikę.
W ogólnych założeniach to świetny system o dobrym podejściu, w fajny sposób łączący odgrywanie z cyframi i mający lepsze podejście do walki. Niestety sypie się w szczegółach i min maxingu. Przez co wymaga bardzo wielu napraw.

Natomiast odpowiadając na pytanie z tematu:

Inne systemy są potrzebne, by człowiek mógł się przekonać że tylko Warhammer. <3

Stellariusz wrote:Uważam że 4 edycja to potrzebny krok do przodu, ale zrobiony na kolanie i bez przemyślenia cyferek jeśli chodzi o mechanikę.
W ogólnych założeniach to świetny system o dobrym podejściu, w fajny sposób łączący odgrywanie z cyframi i mający lepsze podejście do walki. Niestety sypie się w szczegółach i min maxingu. Przez co wymaga bardzo wielu napraw.

Nawet bym się zgodził gdyby nie Imperium Maledictum. Mieli kolejną okazję popracować nad tą mechaniką.

Stellariusz wrote:Inne systemy są potrzebne, by człowiek mógł się przekonać że tylko Warhammer. <3

Każdy ma swoją pierwszą edycję WFRP

Kiedy zmiana forum na Forumwarhammerowe?

A nie przeraża was ilość nabudowanego do Warhammera lore? Bo jakbym prowadził w tym świecie, to czułbym, że chcę mieć o nim konkretną wiedzę, ale nie chce mi się czytać 10 podręczników go opisujących. Podobnie mam z innymi rozbudowanymi settingami.

Adam wrote:A nie przeraża was ilość nabudowanego do Warhammera lore? Bo jakbym prowadził w tym świecie, to czułbym, że chcę mieć o nim konkretną wiedzę, ale nie chce mi się czytać 10 podręczników go opisujących. Podobnie mam z innymi rozbudowanymi settingami.

Kiedyś mnie to rzeczywiście przytłaczało i odstręczało od prowadzenia sesji w dużych, rozbudowanych uniwersach. Myślałem, że muszę to wszystko wiedzieć, rozumieć, mieć poukładane w głowie, że ktoś będzie miał pretensje, że czegoś nie wiem, że sesje będą gorsze przez mój brak wiedzy o czymś tam, że się ośmieszę, nie znając jakiegoś fragmentu uniwersum i tak dalej. Potem się nauczyłem, że takie uniwersa nie służą wykorzystywaniu ich w całości. Nikt ich nigdy nie projektował z myślą o wykorzystaniu w całości. Nikt ich nigdy nie projektował z myślą o perfekcyjnej ciągłości i spójności. Tworzyły je dziesiątki, nieraz setki autorów na przestrzeni dziesiątek lat, korzystając z różnych mediów, celując w różne grupy odbiorców i starając się wpisać w różne trendy. Takie światy-giganty (kitchen sink fantasy się czasem mówi) służą wzięciu tego, czego akurat potrzebujemy z drużyną — a resztę się ignoruje, bo zwyczajnie nie jest potrzebna w danej kampanii. Szwedzki stół, w gruncie rzeczy.

Muszę powiedzieć szczerze, że ilość LORE WH jest dla mnie jedną z jego największych zalet.
Wynika to też z tego, że ja po prostu lubię LORE i realnie ogarniam lore wielu światów, także tych, w które nawet nie gram. Po prostu lubię poczytać o tym na kibelku/w wolnej chwili, czy posłuchać przy obiedzie.

Myślę też że moje umiarkowane zainteresowanie historią tutaj pomaga, ponieważ świat WH to w pewnym sensie karykatura historii, a więc czuje że intuicyjnie odnajduje się w tym świecie.

LORE w WH też nie przytłacza mnie startowo, jest raczej proste. Zaczynałem od WH II edycji i na niej bazuje swój start z ogarnianiem lore, tam nie czułem by podręcznik przytłaczał mnie informacjami czy abstrakcyjnymi założeniami. Ot prosty świat, pełny zwykłych ludzi i zwierzoludzi do bicia. A wraz z czytaniem o kolejnych elementach, moja wiedza się rozbudowywała i sesje zyskiwały nowe szczegóły.
Prowadzę WH od wielu lat, a realnie nadal jest ogromna ilość wątków, miejsc czy szczegółów zwykłego życia których nie ograłem i które nadal czekają na ich odkrycie i eksplorację. To właśnie sprawia że trzyma mnie przy systemie. Ciągle i ciągle czytam coś nowego o Lore i ciągle buduje mi to nowe pomysły na przygody i historie.

Warhammer Total War też pomógł znacznie w inspiracji.

Skavenloft wrote:

Adam wrote:A nie przeraża was ilość nabudowanego do Warhammera lore? Bo jakbym prowadził w tym świecie, to czułbym, że chcę mieć o nim konkretną wiedzę, ale nie chce mi się czytać 10 podręczników go opisujących. Podobnie mam z innymi rozbudowanymi settingami.

Kiedyś mnie to rzeczywiście przytłaczało i odstręczało od prowadzenia sesji w dużych, rozbudowanych uniwersach. Myślałem, że muszę to wszystko wiedzieć, rozumieć, mieć poukładane w głowie, że ktoś będzie miał pretensje, że czegoś nie wiem, że sesje będą gorsze przez mój brak wiedzy o czymś tam, że się ośmieszę, nie znając jakiegoś fragmentu uniwersum i tak dalej. Potem się nauczyłem, że takie uniwersa nie służą wykorzystywaniu ich w całości. Nikt ich nigdy nie projektował z myślą o wykorzystaniu w całości. Nikt ich nigdy nie projektował z myślą o perfekcyjnej ciągłości i spójności. Tworzyły je dziesiątki, nieraz setki autorów na przestrzeni dziesiątek lat, korzystając z różnych mediów, celując w różne grupy odbiorców i starając się wpisać w różne trendy. Takie światy-giganty (kitchen sink fantasy się czasem mówi) służą wzięciu tego, czego akurat potrzebujemy z drużyną — a resztę się ignoruje, bo zwyczajnie nie jest potrzebna w danej kampanii. Szwedzki stół, w gruncie rzeczy.

Jest to pewnego rodzaju też pułapka dla autorów systemów. Niektórzy przyzwyczaili się jako gracze/mg że z LORe można korzystać wybiórczo, jeśli się chce - więc tworzą LORE swoich światów które jest całkowicie niespójne. Byle tylko dać graczom możliwość wyboru szwedzkiego stołu. Choć świat warhammera czy dnd, jest ogromny i znajdą się sprzeczności. To jednak jego podstawy są jasne a klimat zachowany. Elementy z grubsza do siebie pasują, a ludzie którzy chcą znajdywać absurdy, muszą szukać ich w szczegółach czy pojedynczych elementach, wśród tysiąca innych. Innymi słowy - statystycznie te systemy są spójne i wierne swojej logice czy promowanemu klimatowi.

Wątek drugi:
Natomiast fakt że grę trzeba po prostu zacząć, a lore przychodzi z czasem.
Trzeba jednak uważać kogo zaprasza się do stołu : D By nie był to świrek Lorowy, który będzie marudzić na każdy element, niezgodny z kanonem.
Wszystko zależy od założeń i ogólnie przyjętej zgody co do tego jak gramy i czego oczekujemy.

Stellariusz wrote:Niektórzy przyzwyczaili się jako gracze/mg że z LORe można korzystać wybiórczo, jeśli się chce - więc tworzą LORE swoich światów które jest całkowicie niespójne.

Możesz podać jakiś konkretny przykład tego typu systemów? Bo prawdę mówiąc, nie kojarzę, żebym się z czymś takim spotkał. No może poza jakimiś nieskładnymi sercołamaczami pisanymi przez początkujących twórców, a i to grube lata temu.

Stellariusz wrote:Trzeba jednak uważać kogo zaprasza się do stołu : D By nie był to świrek Lorowy, który będzie marudzić na każdy element, niezgodny z kanonem. Wszystko zależy od założeń i ogólnie przyjętej zgody co do tego jak gramy i czego oczekujemy.

Ja się staram precyzować takie sprawy podczas sesji zero, jasno komunikując rzeczy typu:
- Gramy w erze XYZ, ery ABC i DEF nas nie obchodzą.
- Gramy w regionie ABC, regiony XZY i DEF nie pojawią się w tej kampanii.
- Używamy takiej interpretacji wydarzeń XYZ z podręcznika takich interpretacji, a nie śmakiej z podręcznika śmakich interpretacji.
- Wywalamy XYZ bo jest głupie, dodajemy ABC, bo jest fajne.

W razie wątpliwości zawsze można przegadać, znaleźć kompromis, zmienić — i jest fajnie.

Stellariusz wrote:Natomiast fakt że grę trzeba po prostu zacząć, a lore przychodzi z czasem.

Święta prawda.

Skavenloft wrote:Ja się staram precyzować takie sprawy podczas sesji zero, jasno komunikując rzeczy typu:
- Gramy w erze XYZ, ery ABC i DEF nas nie obchodzą.
- Gramy w regionie ABC, regiony XZY i DEF nie pojawią się w tej kampanii.
- Używamy takiej interpretacji wydarzeń XYZ z podręcznika takich interpretacji, a nie śmakiej z podręcznika śmakich interpretacji.
- Wywalamy XYZ bo jest głupie, dodajemy ABC, bo jest fajne.

To. Przy czym dokładam jeszcze np. region GHI jeśli ktoś z graczy ma pomysł na postać stamtąd i chce jakichś wątków pobocznych, ale informuję też, że akcja się tam raczej nie przeniesie.

I wtedy w ramach prepu researchuję sobie te kawałki uniwersum, które są potrzebne. Przy czym mniej to dotyczy WFRP bo tu akurat lore przez dekady poznałam całkiem dobrze i obszernie, ale np. prowadząc coś w Faerunie trzymam się tej zasady.

Ja się tego trzymam przy prowadzeniu w praktycznie każdym większym uniwersum. Warhammer, Forgotten Realms, Star Wars, Zew Cthulhu i tak dalej. Jakbym miał prowadzić np. Wampira to też bym wybrał czas i miejsce gry, odcinając się od reszty, wybierając, które bloodline'y wchodzą do gry i tak dalej. Bo materiałów poświęconych tym uniwersom jest na tyle dużo, że nadmiar może wręcz zaszkodzić kampanii i stworzyć wrażenie pomieszania bez ładu i składu. Wystarczy sobie wyobrazić grupkę początkujących graczy siadających do pierwszej w życiu sesji w Młotka, z postaciami ciur obozowych, zbieraczy kupy, wszołapów i innych wędrownych lachociągów, a MG ich pakuje w relacje z orkami, chaośnikami w pięciu smakach, skavenami, jaszczuroludźmi, mrocznymi elfami na jaszczuronieludziach, ogrami ninja, wampirycznymi piratami, a w to wszystko wjeżdża grupa krasnoludów czołgiem parowym. I cyk, sesja w World of Warcraft xD