Jest Warhammer po co coś wiecej?

Jak w tytule. Tylko poważne posty. Jak już ustalimy że w sumie nawet pierwsza edycja wystarczy to można zamykać forum. Dziękuję za uwagę.

Podróże służą głównie wracaniu do domu. Z erpegami jest podobnie. Pozwalają ci odejść od tego jedynego erpega, żeby zdać sobie głębiej sprawę, że nie chcesz od niego odchodzić

Jeśli chodzi o erpegi to porównałbym to do rozwodu. Po 30 latach patrzysz na tę wytartą ścierę, która była tylko tanim ksero oryginału, który miałeś w rękach w liceum ale go wypuściłeś i w sumie zdajesz sobie sprawę, że jesteś nieszczęśliwy i czas się rozstać.

Do erpega zawsze możesz wrócić, do człowieka niekoniecznie.

Skavenloft wrote:Do erpega zawsze możesz wrócić, do człowieka niekoniecznie.

cytat warty wyhaftowania na tamborku i zawieszenia nad łóżkiem. xD

ZazanWspaniały wrote:Jak w tytule. Tylko poważne posty. Jak już ustalimy że w sumie nawet pierwsza edycja wystarczy to można zamykać forum. Dziękuję za uwagę.

Na pewno nie czwarta (ona ma jakąś zabawną nazwę w stylu pierdycji?), bo tam nawet nie ma pochodni w rozpisce eq, a na obrazkach jest!

Nie wiem, czwardycja? Kwardycja? Szczerze mówiąc nie brzmi.

Potępieniec to szczytowe osiągnięcie myśli scenariuszotwórczej, po co coś więcej?
Otóż po nic.

Szczerze? O potępieńcu nie wiem nic. W ogóle prawie nic nie wiem o warhammerowych kampaniach. Jeśli ktoś tutaj ma ochotę tak na serio poopowiadać, o czym są, dla kogo są, co w nich fajnego, które są lepsze, które gorsze, dłuższe i tak dalej - to ja chętnie się dokształcę

Zennon wrote:Potępieniec to szczytowe osiągnięcie myśli scenariuszotwórczej, po co coś więcej?
Otóż po nic.

Ej proszę nie nabijać się z Potępieńca. Być może jest zlepkiem niepowiązanych, sobą przygód, ale przynajmniej jedna jest dobra do dzisiaj.

Jakby co ja się nie nabijam i jestem szczerze ciekaw, co ludzi porwało w tych starych kampaniach. No bo wiadomo, że młodość, odkrywanie hobby i tak dalej, ale jednak coś tych wszystkich fanów kupiło i trzyma, nie?

Skavenloft wrote:Jakby co ja się nie nabijam i jestem szczerze ciekaw, co ludzi porwało w tych starych kampaniach. No bo wiadomo, że młodość, odkrywanie hobby i tak dalej, ale jednak coś tych wszystkich fanów kupiło i trzyma, nie?

Ja tu raczej w stronę Zenona.

Ja grałem w Potępieńca gdy byłem nastolatkiem i nie umiałem sam wymyślać rzeczy zbyt dobrze. Wtedy to było otwarcie wrót dzięki którym dzisiaj gram tak jak gram ( tak jak i każda kolejna gra w która zagrałem).

Hm, kumam. To może inaczej — było tam coś, co sprawiło, że nagle wszystko stało się jasne i mieliście "aaa, to tak się robi"? Jakiś taki moment, który zapadł wam w pamięć i stał się podwalinami warsztatu? Czy po prostu była to jedna z kampanii, przez które człowiek się musiał przebić, żeby nauczyć się robić po swojemu?

Ja bym musiał wziąć Potępieńca znów do rąk, by coś więcej powiedzieć. Wydaje mi się, że zbyt dużą rolę odgrywa kwestia sentymentu i wcale bym się nie zdziwił, gdyby okazało się, że teraz bym raczej czytał to z niesmakiem. Pamiętam to, że nie były to zbyt sensownie powiązane wątki, raczej nieskładny zlepek, ale cóż... może część z nas postrzegała to jako feature, a nie bug.

W sumie taki nieskładny zlepek może być ciekawym wyzwaniem typu "trzeba to wszystko jakoś pożenić" nie? W sensie walka z niedopracowanym produktem siłą rzeczy rozwija bardziej, niż po prostu używanie czegoś, co od razu działa biezawodnie. Frustrujące - na pewno. Kształcące - jeszcze jak!

No właśnie dla mnie to był element wyzwania w tamtym czasie, bo wychodziłem z założenia, że będzie to wyglądało inaczej. Kwestia tego, gdzie kończy się zachęcanie do modyfikacji, a zaczyna odwalanie roboty za kogoś, kto powinien to w produkcie zawrzeć.

Dobre pytanie. Wydaje mi się, że umowna i subiektywna granica jest mniej więcej w tym miejscu, kiedy odbiorca mówi sobie "nie no dajcie spokój, przecież ja szybciej napiszę własną przygodę, niż poprawię tę tutaj". Miałem tak parę razy i za każdym razem byłem bardzo zły. Na szczęście w większości były to darmowe publikacje (gry i przygody), więc nie wtopiłem dużo kasy.

Gris wrote:Ja bym musiał wziąć Potępieńca znów do rąk, by coś więcej powiedzieć. Wydaje mi się, że zbyt dużą rolę odgrywa kwestia sentymentu i wcale bym się nie zdziwił, gdyby okazało się, że teraz bym raczej czytał to z niesmakiem. Pamiętam to, że nie były to zbyt sensownie powiązane wątki, raczej nieskładny zlepek, ale cóż... może część z nas postrzegała to jako feature, a nie bug.

Prowadziłem go 2 lata temu — jako kampania to się tekstowo nie spina. Pojedyncze przygody to zupełnie inna sprawa. Bardzo dobrze broni się Ciężka Noc w Gospodzie Pod Trzema Piórami. Noc Krwii jest ok jako starter przygody z RPG (o wiele lepszy niż Kontrakt).

Dobrze pamiętam, że Ciężką Noc wznowili w czwartej edycji? Zresztą oni tam w ogóle chyba sporo tostowali klasyków swego czasu?

Skavenloft wrote:Nie wiem, czwardycja? Kwardycja? Szczerze mówiąc nie brzmi.

czwórdycja!

No czwórdycja rzeczywiście brzmi chyba najlepiej z tego wszystkiego, przyznaję, ale do pierdycji i drudycji jej daleko.

Diabeł wrote:Prowadziłem go 2 lata temu — jako kampania to się tekstowo nie spina. Pojedyncze przygody to zupełnie inna sprawa. Bardzo dobrze broni się Ciężka Noc w Gospodzie Pod Trzema Piórami. Noc Krwii jest ok jako starter przygody z RPG (o wiele lepszy niż Kontrakt).

O tak, Noc Krwi jest o wiele lepszy pod tym względem niż Kontrakt.

Skavenloft wrote:Dobrze pamiętam, że Ciężką Noc wznowili w czwartej edycji? Zresztą oni tam w ogóle chyba sporo tostowali klasyków swego czasu?

Tak, Noc Krwii też wydano. Sporo klasycznych przygód wyszło — niestety nie dostały zbyt dużego liftingu.

Ale ja całkowicie nieironicznie widzę scenariusze z Potępieńca jako najlepsze klasyki - jest humor, jest groza, jest ryzyko, jest i komu w mordę dać. Widać, że ktoś testował i MG dostaje konkretne wskazówki (gdzie się one przydają).

Po to, żeby wracać do Warhammera mądrzejszym i prowadzić go lepiej.