Call of Cthulhu lepiej działa jako coś odlschoolowego w dedekowym sensie, zmieńcie muj muzg

Dobra dość, czas na choć trochę kontrowersyjne tejki


Ok basically w oldschoolu konwencja używanie mechaniki jest taka, że jeśli jej nie potrzebujemy to nie ruszamy. Sama kostkologia opisuje tylko te aspekty, które są ważne a mogą budzić niepewność czy spory. Teoretycznie da się zrobić niemal każdy moduł wydany przed Silver Princess bez używania zasad walki, z minimalną randomizacją i co najwyżej korzystaniem z opisów czarów. Mechanika opisuje elementy kluczowe dla konwecnji, czyli dla pulpowego quasiśredniowiecznego fantasy w które celowali Gygax z Arnesonem mamy walkę, magię, oraz podróżowanie.

Teraz tak, mamy CoC. Normalnie korzystając z tej mechaniki jak w poderku jest, well, chujowo w porywach do okej, wiadomo. ALE jeśli podejdziemy do nich na pryncypiach staroszkolnych, nagle zaczyna się sprawdzać. Ścinamy dramatycznie liczbę rzutów, usuwamy sporą część elementów które normalnie rozbudowują grę, ale są w tym podejściu zbędne (impaling damage, forsowanie, ułamki, podział na chwilowe i stałe szaleństwo etc). Zostawiamy to co jest niezbędne dla konwencji, czyli poczytalność, czary, pościg (może walkę, zależy gdzie postawimy granicę konwencji). Normalnie by to pokaleczyło system, ale jeśli podejdzie się do tego po gygaxiańsku to całość teoretycznie powinna zadziałać znacznie lepiej

Czyli w takim podejściu wycofanie się do pierwszej, drugiej edycji CoC, odcięcie masy mechanizmów które narosły przez lata, korzystanie z klarowniejszej karty postaci oraz zastosowanie podejścia jak w oldschoolu DnD sprawia, że nagle da się w to cholerstwo grać.

Wypróbowałbym na swoich graczach, ale po pierwsze mam litość, po drugie naprawdę nie chcę grac znowu w CoC ;_____;

Imo wystarczy stosować nawet mniej radykalne założenie - rzucamy na umiejki tylko wtedy gdy faktycznie jest to poważne wyzwanie w ramach tego pola kompetencji. Tylko od tego wielu ludzi boli zadek, bo PO TO MAM HISTORIĘ NA 80%, ŻEBY CO CHWILĘ NA NIĄ RZUCAĆ I ZDAWAĆ a w takim ujęciu każdy zawsze będzie wiedział kiedy było Waterloo i że Bizancjum istniało dłużej niż cesarstwo zachodniorzymskie, a rzut będzie tylko na dziwne, mało znane fakty. To sprawi, że w samej grze ta dobustowana na 80% historia nie będzie błyszczeć. Dla mnie to mała kara za to, że och jakże wykształceni badacze nie będą się okazywać co chwile debilami, bo nie zdali testu na literaturę 30%, ale zauważyłem, że wiele osób jakoś się rozsmakowuje w tym częstym rzucaniu w ZC.

Zasady CoC w edycjach 1-6 nie różnią się niczym. Tam są dosłownie pojedyncze zmiany w skillach. Bardzo blisko tych zasad jest Delta Green i PWYW Cthulhu Eternal - ten nawet lepszy, bo jest podprofilowany pod różne okresy historyczne no i darmowy .
Podejście do rzucania ma takie:

There are three criteria for rolling dice for a skill test:
ROLL WHEN IT IS DIFFICULT: A skill test means the Protagonist is attempting something difficult. After all, even an expert
in a skill might have only a 60% or 70% rating. A skill test is for a situation when even an expert might fail.
ROLL WHEN THE SITUATION IS UNPREDICTABLE: Having to roll means the situation is out of control. Randomness plays
a major role. Surprising, possibly disastrous things can happen, no matter how skillful you are.
ROLL WHEN THERE ARE CONSEQUENCES: Failing a skill roll means ugly things are going to happen. Maybe failing at the
crisis is the punishment — or with a failed roll, your Protagonist succeeds but the consequences are severe. The fallout is
up to the Game Moderator.

I w sumie tego się trzymać.

T0nd3r4 wrote:Imo wystarczy stosować nawet mniej radykalne założenie - rzucamy na umiejki tylko wtedy gdy faktycznie jest to poważne wyzwanie w ramach tego pola kompetencji. Tylko od tego wielu ludzi boli zadek, bo PO TO MAM HISTORIĘ NA 80%, ŻEBY CO CHWILĘ NA NIĄ RZUCAĆ I ZDAWAĆ a w takim ujęciu każdy zawsze będzie wiedział kiedy było Waterloo i że Bizancjum istniało dłużej niż cesarstwo zachodniorzymskie, a rzut będzie tylko na dziwne, mało znane fakty. To sprawi, że w samej grze ta dobustowana na 80% historia nie będzie błyszczeć. Dla mnie to mała kara za to, że och jakże wykształceni badacze nie będą się okazywać co chwile debilami, bo nie zdali testu na literaturę 30%, ale zauważyłem, że wiele osób jakoś się rozsmakowuje w tym częstym rzucaniu w ZC.

Tak mnie tknęło — czy my wiemy, kiedy pojawiła się w erpegówku ta maniera „rzucania zawsze i na wszystko"? Moja wiedza o historii RPG jest dość znikoma, ale mam wrażenie, że to nie było coś obecnego w RPG od początku, nie? Że to jest coś, co się gdzieś, kiedyś, z jakiegoś powodu pojawiło i zakorzeniło.

Skavenloft wrote:Tak mnie tknęło — czy my wiemy, kiedy pojawiła się w erpegówku ta maniera „rzucania zawsze i na wszystko"? Moja wiedza o historii RPG jest dość znikoma, ale mam wrażenie, że to nie było coś obecnego w RPG od początku, nie? Że to jest coś, co się gdzieś, kiedyś, z jakiegoś powodu pojawiło i zakorzeniło.

Narosło z czasem. Co zabawne, podręczniki niemal zawsze mówią, żeby rzucać, kiedy ma to sens, ale wszyscy to ignorują. ;)

Jest anegdotka, jak to (cytuję z pamięci) pod koniec lat 70. spytano Marca Millera, czy w pierwszym Travellerze trzeba rzucać na strzelanie z przyłożenia do związanego więźnia, na obrażenia itd. Miller ponoć zdziwiony odparł, że nie trzeba - w sensie "przecież wszyscy wiedzą, że taka sytuacja nie wymaga rzutu, jeśli nie ma ryzyka".

A potem przyszło Dogs in the Vineyard w 2010 roku czy coś i napisało "Say yes or roll the dice" i o matko rewolucja. ;)

Współczynnik rzutów na sesję to podstawa. Im wyższy, tym bardziej Pro.A serio, to z jednej strony podejście graczy "ja nie wiem, ale moje staty wiedzą", a z drugiej MG "coś za dobrze im idzie, zrobię im trzy testy skradania, to podniesie napięcie".

Akurat w Zewie do częstego rzucania może motywować chęć rozwijania postaci. Ale na to jest sposób - wystarczy powiedzieć, że możliwość "rzutu na advancement" (czy jak to się tam nazywa) jest także za użycie umiejętności bez rzutu.

Ja mam inny problem. Moim zdaniem CoC gra się mniej śmiercionośnie niż powinno. Od kiedy przeczytałem podręcznik i jeszcze nie wiedziałem co to OSR, to widziałem grę jako sandbox w dziwnych mieście, gdzie gracze odkrywają coraz więcej dziwnych rzeczy. Teraz wiem, że jest to inne chodzenie po lochach.

Czy to aby nie jest tak, że w CoC śmiertelność maleje z każdą kolejną edycją?

Trzyma ten sam poziom, tylko w 7ed doszły punkty szczęścia - potężny dupochron.

Zennon wrote:A serio, to z jednej strony podejście graczy "ja nie wiem, ale moje staty wiedzą"

1. Dlaczego twierdzisz (albo tylko tak to odczytuję), że w tym podejściu jest cokolwiek nie tak?
2. To podejście też nie wymaga rzucania. Starczy przecież powiedzieć "yyy no MG, ja to się nie znam na historii ale mój profesor na pewno ma w małym palcu wojnę secesyjną, dej mi parę nazwisk dowódców Północy którzy by tu pasowali" czy coś w ten deseń. Tak długo jak mieści się to w wyżej podanych kryteriach sensowności rzucania, tak samo nie trzeba rzucać jak w przypadku gdyby to MG się zastanawiał, czy kazać robić testy czy nie.

Nie nie, nie twierdzę że coś jest nie tak. To (mechanizacja) jest całkiem wygodnym podejściem i dobrym sposobem na kontrolowanie arbitralnych zapędów MG który może zwyczajnie źle ocenić faktyczny poziom wyzwania dla postaci. Ale może być zbyt wygodny sposób, bo komu się chce opisywać pisiąte przeszukiwanie bibliotek? Opisywać pisiąte przeszukanie pokoju? No i wiadomo, jak się doinwestowało punktów w skilla, to chciałoby się porzucać na sukcesy, ludzka rzecz.